Æfintýr úr hversdagsleikanum

Í nótt komum við seint heim eftir teiti á stúdentagörðunum. Gulli hóf eldunarmennsku en ég hélt til salernis. Ekki brá þá betur við en svo að ég var vör við hreyfingu við fætur mér og brá mér mjög. Rak ég upp skerandi gól slíkt sem ei hefur áður heyrst úr mínum barka. Er ég leit niður brá mér enn meir í brún því þar var mætt slanga nokkur. Hingað til höfum við einungis borið augum eðlur og kakkalakka í híbýlum vorum og eigi hafði ég áður séð slíkt skriðdýr nema lokað inni í búri þannig að ég gólaði enn á ný. Alltaf kem ég sjálfri mér á óvart. Gulli kom þjótandi, og slangan liðaðist fram og undir sófa. Hún var svo sem ekki stór, þetta grey. Ekki lengri en 30 cm og bara nokkuð krúttleg eftir að maður var búinn að jafna sig eftir gólin. Stuttu seinna kom hún aftur fram en skaust hún þá inn í herbergi til okkar og leist okkur ekki á blikuna. Við eyddum langri stund í að koma slöngunni út og tókst það að lokum. Hún komst óslösuð út í frelsið.

Alltaf er nú gaman að lenda í æfintýrum.